To jest tajemnica Romy Ligockiej: jej ksiazki pisane sa zawsze bardzo osobiscie i emocjonalnie. Stad ich sila i wyjatkowa wiez z czytelnikami. Pisarka przyglada sie swiatu, ktory ja otacza, opowiada nam swoje zycie – zawsze troche inaczej, zawsze z innej perspektywy. Refleksyjnie, dojrzale, z lagodnym poczuciem humoru. Najnowsza ksiazka jest moze bardziej emocjonalna niz inne. Jej sercem jest bowiem opowiesc autorki o tym, jak stara sie pomoc bliskiej osobie w najwazniejszych, pelnych bolu chwilach – w zmaganiu sie z choroba. Diagnoza brzmi: nowotwor. Roma Ligocka postanawia towarzyszyc choremu przyjacielowi i razem z nim walczyc o kazdy kolejny dzien. Dwanascie miesiecy. Szpitalne korytarze. Codziennosc choroby. Chwile nadziei i momenty rozpaczy. Jak oswoic pustke po stracie bliskich? Jak wrocic do siebie? Skad wziac sile? Roma Ligocka nie szuka prostych odpowiedzi, ale robi wszystko, by wesprzec czytelnika, dac nadzieje. Opowiada tez o zwyczajnych spotkaniach, wzruszeniach, o milosci takze. Dzieli sie z nami swoim zachwytem nad uroda codziennosci i gleboka radoscia z kazdego dobrego dnia.